06 38740414
Mama en ik: 1 op 1 begeleiding voor (kersverse) mama's en papa's.

'Als kersverse moeder had ik totaal niet verwacht dat ik 11 maanden later huilend bij de huisarts zou zitten...' 

Mijn missie/visie 

Ik heb tijdens mijn werk als verloskundige heel wat bevallingen begeleid en aanwezig mogen zijn bij de geboorte van baby's. Maar toen ik zelf mama werd, werd het voor mij nog duidelijker waar het nog aan ondersteuning voor mama's ontbrak. 

' Ik geloof dat iedere mama haar kind op haar eigen manier mag opvoeden. Maak je eigen keuzes en laat de mening/adviezen van anderen niet leidend zijn. Jij hoeft je niet te verantwoorden naar anderen toe, jij mag het op jouw manier doen'. 

Ik heb ervaren dat er veel steun en hulp is tijdens je zwangerschap en rondom de bevalling en de kraamweek. Maar als de kraamweek is afgerond en de kraamzorg en verloskundige niet meer langskomen dan is het stil. Dan is het aan jou om te kijken: 

  • Hoe vind ik een fijne balans? Grote kans dat je nu het gevoel hebt dat je 'geleefd' word. Dat je geen controle meer lijkt te hebben op hoe de dag verloopt en daar baal je enorm van! Je voelt dat de spanning zich opbouwt in je lijf. 

  • Hoe maak ik tijd voor mezelf vrij? Je hebt zoveel dingen te doen op een dag en het lukt niet om dat af te krijgen. Laat staan om iets voor jezelf te doen. Je voelt je steeds vermoeider, maar weet niet hoe je dit kan veranderen 

  • Hoe ga je om met de stress? Je wil zoveel, maar het lukt en gaat niet zoals je het wil 

  • Hoe ga je om met de piekergedachten, gedachte als 'doe ik het allemaal wel goed?' Of de kritiek die je uit naar jezelf toe 'Dit had je beter moeten doen'. 'Waarom doe je het nu zo?' 

  • Hoe ga je om met de teleurstellingen? Je voelt je overweldigd, onzeker en soms ook eenzaam. Want hoe doen andere moeders dit? Ben jij de enige die je zo voelt? 

  • Hoe houd ik de relatie goed met mijn partner? Voordat jullie ouders waren hadden jullie een goede relatie en nu lijken jullie overal over te kibbelen. 

Daarom heb ik mama & ik opgericht. Ik ben er voor je om je bewust voor te bereiden op de komst van je kindje en ik ben er na de bevalling voor jou lieve mama, tot dat je kind 1 jaar is. Want er wordt niet alleen een kind geboren, maar ook een moeder. 

Jij hebt nooit een diploma hoeven halen 'hoe ben ik een goede moeder'. Jij verdient dus een zachte landing in het moederschap! Jij mag gaan ontdekken wie jij bent als moeder, wie jouw kindje is en wat voor moeder jij wil zijn voor je kind. Dat mag in je kleine stapjes gaan ontdekken en daar wil ik jou heel graag bij ondersteunen. Op deze manier kan jij ontspannen groeien in de rol van trotse, tevreden mama die en goed voor haar kind kan zorgen en goed voor zichzelf zorgt als moeder en vrouw. 

Ik ondersteun jou als zwangere en mama van een kind tot 1 jaar als je je overweldigd voelt door het (aankomende) moederschap en twijfelt of je het wel goed doet, met het maken van eigen keuzes, grenzen aangeven en het bepalen van eigen invulling voor het ouderschap. Op die manier kan jij ontspannen groeien in de rol van trotse, tevreden mama. 

Door mijn jarenlange ervaring als verpleegkundige, verloskundige, coach en mijn ervaring als moeder heb ik sterke communicatieve vaardigheden ontwikkelt waardoor ik rake vragen stel en ik snel bij jou tot de kern kan komen en jou oplossingen kan aanreiken die passend zijn bij jouw situatie. 

Door mijn verloskundige achtergrond heb ik vaak aan 1 woord al genoeg en herken ik wat jij hebt meegemaakt in je zwangerschap, bevalling en/of kraamtijd. 

Monique Eindhoven

In 2019 werd ik zelf voor de eerste keer moeder. Wat een ervaring! Ik was zo blij en tegelijkertijd overviel mij een vlaag van onzekerheid. Hoe kon ik ooit een goede moeder zijn? 

  • Het duurde even voordat de borstvoeding op gang kwam. Toen de borstvoeding op gang gekomen was, had mijn dochter Elise moeite met drinken. Iedere keer als ze haar hoofdje draaide, moest ze zo hard huilen, waardoor ze amper dronk en onvoldoende groeide in gewicht. Mijn moedergevoel zei dat er iets met haar nekje aan de hand was. Dat ze pijn had doordat ze langdurig knel had gezeten in het baringskanaal. Alleen toen ik dit zei werd ik heel raar aangegeken 'dat zou het waarschijnlijk niet zijn hoor'. Toch heb ik doorgezet en ben ik naar een osteopaat gegaan. Met een goed resultaat. Maar het voelde zo onprettig alsof ik er voor moest 'vechten'. 

  • Iedere keer als mijn dochter huilde, kon ik zo twijfelen. Wat was er aan de hand? Deed ik het juiste? Soms had ik al van alles geprobeerd, verschillende houdingen, een schone broek, rondlopen en niets leek te helpen, ze bleef maar huilen. Ik liep veel met haar in een draagdoek, hier werd ze uiteindelijk altijd rustig in. Alleen heb ik daar heel veel reacties opgekregen, 'ach joh laat haar maar huilen', 'laat haar in een eigen bed liggen, zo leert ze nooit om alleen te zijn'. Ik heb gedaan wat goed voelde voor mij, maar door deze opmerkingen kon ik mij zo ontzettend onzeker voelen. 

Het slaaptekort hakte er behoorlijk bij mij in. Mijn dochter Elise was iedere nacht circa ieder uur wakker. Na het drinken viel ze soms in slaap, ik heb vaak met haar gewandeld en voelde mij dan eenzaam midden in de nacht. Mijn partner was er in het weekend om mij te helpen ’s nachts. Maar doordeweeks deed ik het alleen omdat hij vanwege zijn werk dan niet thuis was. Ik heb van alles geprobeerd om de nachten anders te laten verlopen. Voor mijn dochter zelf was dit ook niet fijn. Maar niets leek te helpen. Ik vond het ook moeilijk om er eerlijk over te praten. Ik kreeg vaak als antwoord ‘het is maar een fase’. Ik voelde mij moe, zo moe, mijn lichaam deed pijn, ik zakte soms letterlijk door mijn benen en had steeds krampen in mijn hele lijf en voelde mij totaal niet begrepen. Om doordeweeks te kunnen blijven werken, probeerde ik in de weekenden veel te slapen en dit te compenseren. Hierdoor hield ik mijn werk vol, maar werd mijn wereld wel klein. Er was nog weinig ruimte voor mijn sociale leven. Mijn partner vond het moeilijk om mij zo te zien en wist niet goed wat hij moest doen. Ergens was ik ook 'eigenwijs', ik ben een doorzetter. Het zou vanzelf wel goed komen.. 

Monique en Elise

Ik ben enorm gegroeid als mens en als moeder en heb een hele mooie zelfontwikkeling doorgemaakt! Mijn intuïtie is er altijd geweest. Maar ik durfde daar niet altijd op te vertrouwen. Nu vertrouw ik daar wel op en handel ik er ook na! Ik heb zelf de controle en de regie. Ongeacht wat anderen mensen vinden, zeggen of doen. Ik luister erna, maar het is niet leidend. Ik doe wat ik wil en goed voelt. 

Dit verschil heb ik duidelijk gemerkt toen ik voor de tweede keer moeder werd in 2022. Ik kon nu vanaf dag 1 echt genieten, er zijn in het moment. Andere meningen brachten mij niet meer aan het twijfelen of maakte dat ik mij onzeker voelde.  

Terug naar 2020 toen ik huilend bij de huisarts zat en die zei, je hebt een chronisch slaaptekort en een traagwerkende schildklier. Vanaf dat moment kon ik niet anders meer als de signalen van mijn lijf negeren. En toen wist ik het zeker, dit moet anders! 

Ik ben tijdelijk gestopt met werken. Ik was zo moe en mijn lijf wilde niet meer. Ik luisterde wel naar mijn lichaam, maar gaf er geen gehoor aan. Ik zette mijzelf steeds op de laatste plaats, want als anderen het maar goed hadden, dan was het goed. 

Dit heb ik om weten te buigen. Ik ben gaan luisteren naar mijn lichaam en erna gaan handelen. Ik geef mijn grenzen duidelijk aan en vraag om hulp als ik dat nodig heb. Als ik voel dat ik moe ben, dan neem ik bewust de ruimte om te rusten. Dat betekent soms ook dat ik NEE zeg tegen dingen of afspraken. Ik vind mijzelf nu belangrijk genoeg om mijzelf op de eerste plaats te zetten. Ik zie nu in dat ik goed voor mezelf heb te zorgen, zodat ik er volledig, fysiek en mentaal voor mijn kinderen kan zijn. Door dit te doen geef ik mijn kinderen ook de basis mee dat je uit liefde voor jezelf, jezelf belangrijk genoeg mag vinden om voor jezelf te zorgen. 

Ik was iemand die altijd maar doorging en dacht het komt wel goed. Een optimist, dat ben ik nog steeds. Maar ik ga nu NIET meer door, ten kostte van mezelf. 

Ik gun dit andere moeders ook! Een zachte landing in het moederschap! De wereld om ons heen gaat snel en kan heel hard zijn. Maar jij lieve mama, mag op jezelf gaan vertrouwen, luisteren naar die oerkracht die je binnen in je hebt.  

Je kinderen zijn maar zo kort klein, daar mag je intens van gaan genieten in plaats van als maar bezig te zijn, wat vind iemand anders ervan? Je zelf ongelukkig te voelen en klein te maken omdat je het anders had willen/moeten doen van jezelf. 

Ik vind dat moeders gedragen mogen worden in deze maatschappij, in mijn ogen gebeurd dat nog veels te weinig! Daarom heb ik besloten om hiermee een start te maken. 

Want jij lieve mama, mag jezelf op nummer 1 zetten en je fijn en energiek voelen! Dat is een mooi begin en en mooie basis om door te geven aan je kind, de nieuwe generatie. 

 

Ik geloof dat iedere mama het op haar eigen manier kan en mag doen. Laat het wel jouw manier zijn. En niet wat andere mensen jou opleggen.

 

Hieronder nog een aantal weetjes over mij:

  • Ik ben Monique en ik woon samen in Valburg met mijn partner en onze 2 dochters, Elise (2019) en Aimée (2022). 
  • In 2012 heb ik veel mooie bevallingen mogen begeleiden in Londen als verloskundige. Wat een wereldstad! De tijd van de geboorte aflezen op de Big Ben, echt magisch.
  • Ik houd van wandelingen in de natuur en met de bakfiets weg. 
  • Ik kleur graag en vindt het fijn om creatief bezig te zijn en ik kleur graag buiten de lijntjes!
  • Ik ga graag op reis en heb ik al veel mooie reizen mogen maken. Zuid-Afrika heeft mij tot nu toe het meeste geraakt. De natuur en dieren, echt prachtig.
  • Ik kijk vanuit een holistische visie
  • Ik beland vaak in 'gekke' situaties, stiekem vind ik dat heel leuk en moet er ook hard om lachen. Een vriendin van mij heeft dit ook. We hebben de droom om hier ooit een toneelstuk over te maken.
  • Ik ben opgegroeid als oudste van 6 kinderen. Tussen mijn 12e en 15e kreeg ik 2 broertjes, dit heb ik heel bewust meegemaakt. Leuk maar ook confronterend. Ik kreeg soms nare opmerkingen omdat er werd gedacht dat ik een ‘tienermoeder’ was. Toen werd voor mij al duidelijk dat een vooroordeel zo wordt gemaakt.
  • Ik heb de opleiding HBO verpleegkunde en verloskunde gedaan

En jij? Hoe gaat het met jou en je (pasgeboren) baby? 

Deel het hieronder met mij. Dan reageer ik binnen 48 uur op je bericht